Continuando
con su crítica al pueblo, Moshé le recordó cómo rogó a Hashem Su autorización
para cruzar el río Iardén (Jordán). Sin embargo, su pedido fue
denegado. En cambio, se le acordó que viera la Tierra Prometida desde
la cúspide del monte Pisgá, en tanto Iehoshua era designado para
hacerse cargo del liderato en Eretz Israel.
Moshé
instó al pueblo a observar escrupulosamente las leyes de D-s. De este modo
ellos serían reconocidos por otros pueblos como una gran nación y predominarían
a pesar de ser poco numerosos. Además, serían auxiliados por el recuerdo de su
experiencia al pie del monte Jorev, donde habían escuchado la voz de D-s
proclamando los Diez mandamientos. el Señor no se había aparecido bajo ninguna
forma ni figura, y esto debería recordarle al pueblo la prohibición de hacer
ídolos de cualquier tipo. En caso de que los hijos de Israel desoyesen esta
advertencia en el futuro, serían exiliados y dispersados entre las naciones.
Sin embargo, y aún si tal cosa ocurriese, su sincero arrepentimiento los haría
ganarse la gracia y el perdón divinos.
Moshé
declaró, después, a las tres ciudades de Bétzer, Ramot y Golán, al
este del Iardén, como arei miklat (ciudad de
refugio) para todo aquél que matase a alguien por accidente.
Moisés
repitió, entonces, los Diez Mandamientos, la base del pacto de D-s con Israel.
el pueblo congregado ante el monte Sinaí se sintió aterrado por los prodigios
que había visto y solicitó a Moshé que le hablara en lugar de Hashem.
Moisés
formuló, entonces, el Sh´má (el credo judío principal), que
afirma la unidad y unicidad de D-s, al que todos deben amar, y Cuyos
mandamientos deben ser transmitidos a las generaciones siguientes.
Sus leyes
deben ser recordadas permanentemente por medio de un signo colocado en la mano
y en la frente (los t´filín o filactelias), e inscripciones
colocadas en las jambas de las puertas (mezuzá) de cada casa.
Moshé
previno al pueblo que no olvidase al Señor ni siquiera cuando ya estuviese
radicado en la Tierra Prometida y lograse un alto grado de
prosperidad. Deberían evitar cualquier forma de idolatría, porque ella
conduciría, inevitablemente, hacia su destrucción. Las futuras generaciones
deberían ser instruidas en los mandamientos de D-s e informadas de Sus actos
prodigiosos cuando liberó a sus ancestros de Egipto. Moshé les previno, además,
acerca de los casamientos con paganos, porque ellos conducirían al abandono de
Hashem. Israel es un pueblo santo al que D-s demostró Su amor librándolo de la
esclavitud, y es su deber corresponderle por medio de la observancia de Sus
preceptos.
Lilmod
ULelamed
GALEGO
Continuando
coa súa crítica ao pobo, Moshé recordoulle como rogou a Hashem A súa
autorización para cruzar o río Iardén (Jordán). Con todo, o seu pedido foi
denegado. En cambio, acordóuselle que vise a Terra Prometida desde a cúspide do
monte Pisgá, en tanto Iehoshua era designado para facerse cargo do liderado en
Eretz Israel.
Moshé instou ao pobo a observar escrupulosamente as leis de D-s. Deste xeito eles serían recoñecidos por outros pobos como unha gran nación e predominarían a pesar de ser pouco numerosos. Ademais, serían auxiliados polo recordo da súa experiencia ao pé do monte Jorev, onde escoitaran a voz de D-s proclamando os Dez mandamentos. o Señor non se había aparecido baixo ningunha forma nin figura, e isto debería recordarlle ao pobo a prohibición de facer ídolos de calquera tipo. No caso de que os fillos de Israel desoyesen esta advertencia no futuro, serían exiliados e dispersados entre as nacións. Con todo, e aínda se tal cousa ocorrese, o seu sincero arrepentimento faríaos gañarse a graza e o perdón divinos.
Moshé declarou, despois, ás tres cidades de Bétzer, Ramot e Golán, ao leste do Iardén, como arei miklat (cidade de refuxio) para todo aquel que matase a alguén por accidente.
Moisés repetiu, entón, os Dez Mandamentos, a base do pacto de D-s con Israel. o pobo congregado ante o monte Sinaí sentiuse aterrado polos prodixios que vira e solicitou a Moshé que lle falase en lugar de Hashem.
Moisés formulou, entón, o Sh´má (o credo xudeu principal), que afirma a unidade e unicidad de D-s, ao que todos deben amar, e Cuxos mandamentos deben ser transmitidos ás xeracións seguintes.
As súas leis deben ser recordadas permanentemente por medio dun signo colocado na man e na fronte (os t´filín ou filactelias), e inscricións colocadas nas jambas das portas (mezuzá) de cada casa.
Moshé preveu ao pobo que non esquecese ao Señor nin sequera cando xa estivese radicado na Terra Prometida e lograse un alto grao de prosperidade. Deberían evitar calquera forma de idolatría, porque ela conduciría, inevitablemente, cara á súa destrución. As futuras xeracións deberían ser instruídas nos mandamentos de D-s e informadas dos seus actos prodixiosos cando liberou aos seus devanceiros de Exipto. Moshé preveulles, ademais, acerca dos casamentos con pagáns, porque eles conducirían ao abandono de Hashem. Israel é un pobo santo ao que D-s demostrou O seu amor librándoo da escravitude, e é o seu deber corresponderlle por medio da observancia dos seus preceptos.
Lilmod ULelamed
Moshé instou ao pobo a observar escrupulosamente as leis de D-s. Deste xeito eles serían recoñecidos por outros pobos como unha gran nación e predominarían a pesar de ser pouco numerosos. Ademais, serían auxiliados polo recordo da súa experiencia ao pé do monte Jorev, onde escoitaran a voz de D-s proclamando os Dez mandamentos. o Señor non se había aparecido baixo ningunha forma nin figura, e isto debería recordarlle ao pobo a prohibición de facer ídolos de calquera tipo. No caso de que os fillos de Israel desoyesen esta advertencia no futuro, serían exiliados e dispersados entre as nacións. Con todo, e aínda se tal cousa ocorrese, o seu sincero arrepentimento faríaos gañarse a graza e o perdón divinos.
Moshé declarou, despois, ás tres cidades de Bétzer, Ramot e Golán, ao leste do Iardén, como arei miklat (cidade de refuxio) para todo aquel que matase a alguén por accidente.
Moisés repetiu, entón, os Dez Mandamentos, a base do pacto de D-s con Israel. o pobo congregado ante o monte Sinaí sentiuse aterrado polos prodixios que vira e solicitou a Moshé que lle falase en lugar de Hashem.
Moisés formulou, entón, o Sh´má (o credo xudeu principal), que afirma a unidade e unicidad de D-s, ao que todos deben amar, e Cuxos mandamentos deben ser transmitidos ás xeracións seguintes.
As súas leis deben ser recordadas permanentemente por medio dun signo colocado na man e na fronte (os t´filín ou filactelias), e inscricións colocadas nas jambas das portas (mezuzá) de cada casa.
Moshé preveu ao pobo que non esquecese ao Señor nin sequera cando xa estivese radicado na Terra Prometida e lograse un alto grao de prosperidade. Deberían evitar calquera forma de idolatría, porque ela conduciría, inevitablemente, cara á súa destrución. As futuras xeracións deberían ser instruídas nos mandamentos de D-s e informadas dos seus actos prodixiosos cando liberou aos seus devanceiros de Exipto. Moshé preveulles, ademais, acerca dos casamentos con pagáns, porque eles conducirían ao abandono de Hashem. Israel é un pobo santo ao que D-s demostrou O seu amor librándoo da escravitude, e é o seu deber corresponderlle por medio da observancia dos seus preceptos.
Lilmod ULelamed
